اَلسَّنِخُ [es-seniḣ] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Sıtması çok vahîm yere denir; yukâlu. بَلَدٌ سَنِخٌ أَيْ مَحَمَّةٌ
اَلسَّنَخُ [es-senaḣ] (fethateynle) Bir nesne bozulmak, tagayyür maʹnâsınadır; yukâlu: سَنِخَ الدُّهْنُ سَنَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ بِمَعْنَى زَنَخَ أَيْ تَغَيَّرَ Ve taʹâmı çoğa gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَنِخَ مِنَ الطَّعَامِ إِذَا أَكْثَرَ
اَلسِّنْخُ [en-sinḣ] (sîn’in kesriyle) Bir nesnenin asl ve mebnâsına denir; yukâlu: فُلاَنٌ لاَ سِنْخَ لَهُ أَيْ لاَ أَصْلَ لَهُ Ve
سِنْخُالسِّنِّ [sinḣu’s-sinn] Dişlerin köküne ve menbitine denir. Ve
سِنْخُ الْحُمَّى [sinḣu’l-ḩummâ] Sıtma ʹârızasının sevret ve hiddetine ıtlâk olunur. Ve
سِنْخٌ [Sinḣ] Ḣorâsân’da bir karye adıdır; aʹlâmdan Žâkir b. Ebî Bekr es-Sinḣî oradandır.
اَلسِّنْخُ [es-sinḣ] (sîn’in kesri ve nûn’un sükûnuyla) Bir nesnenin aslı ve dişin kökü.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı