اَلشِّنَاقُ [eş-şinâḵ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Uzun insân ve hayvâna denir. Müzekker ve mü΄ennesi ve müfred ve cemʹi berâberdir; yukâlu: رَجُلٌ وَامْرَأَةٌ شِنَاقٌ أَيْ طَوِيلٌ Ve kırba ağzını bağladıkları bağa denir, sırım olsun gerek ip olsun. Ve yayın kirişine denir. Ve
شِنَاقٌ [şinâḵ] Mufâʹaletten masdar olur, ke-mâ se-yuzkeru.
اَلشَّنَاقُ [eş-şenâḵ] (şîn’in fethiyle) Uzun kimse.
اَلشِّنَاقُ [eş-şinâḵ] (şîn’in kesriyle) İki farzın mâ-beyninden sadaka almak. Ve fi’l-hadîsi: “لَا شِنَاقَ” أَيْ لَا يُؤْخَذُ مِنَ الشَّنَقِ حَتَّى يَتِمَّ Ve
شَنَقٌ [şenaḵ] Diyet mertebesinden ednâ olan أَرْشٌ [erş]-i cinâyete dahi derler, yaʹnî diyete tahammül eden ʹâkıle diyeti sevk ettikte onun yanınca yara أَرْشٌ [erş]i dahi olsa, ona شَنَقٌ [şenaḵ] derler gûyâ ki o diyet-i ʹuzmânın müteferriʹâtından olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı