Kamus-ı Muhit - الأبر maddesi

اَلْأَبَرُ [el-eber] (fethateynle) Salâhiyyet bulmak yaʹnî onmak maʹnâsınadır ki maʹnâ-yı mezkûrdan me΄hûzdur; yukâlu: أَبِرَ الشَّيْءُ أَبَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَلَحَ

اَلْأَبَرُّ [el-eberr] (أَفْعَلُ [efʹal]-i tafdîl bünyesiyle) Şol bedevî ʹAraba ıtlâk olunur ki yurdu şehristândan pek baʹîd ola ve minhu kavluhum: أَصْلَحُ الْعَرَبِ أَبَرَّهُمْ أَيْ أَبْعَدُهُمْ فِي الْبَرِّ يَعْنِي فِي الْبَلَدِ وَفِي التَّهْذِيبِ أَفْصَحُ الْعَرَبِ Zîrâ ehl-i hazara ihtilât eylemedikleri hasebiyle lisânları mazbûtu’l-fesâha kalır. Pes أَصْلَحُ taʹbîri fesâhat cihetine menûttur ve أَبَرُّ [eberr] kelimesinde maʹnâ-yı tafdîl بَرِّيتٌ [berrît] cihetine merbûttur. Şehristâna karîb olan bedevîlerden ziyâde berrî olanlar demektir.

اَلْأَبْرُ [el-ebr] (جَبْرٌ [cebr] vezninde) ve

اَلْإِبَارُ [el-ibâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve

اَلْإِبَارَةُ [el-ibâret] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Hurmâ ağacını ve ekini ıslâh eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَبَرَ النَّخْلَ وَالزَّرْعَ أَبْرًا وَإِبَارًا وَإِبَارَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا أَصْلَحَهُ

Vankulu Lugatı - الأبر maddesi

اَلْأَبْرُ [el-ebr] (hemzenin fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Kelbe ekmek içinde iğne yedirmek; yukâlu: أَبَرْتُ الْكَلْبَ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَطْعَمْتَهُ الْإِبْرَةَ فِي الْخُبْزِ Ve

أَبْرٌ [ebr] Hurmâ ağacını ıslâh edip erkek hurmâ vermeğe de derler. Ve

أَبْرٌ [ebr] ʹAkreb iğnesin vurmağa da derler.