الْمَتْءُ [el-met΄] (mîm’in fethi ve tâ-yı fevkiyyenin sükûnuyla) Vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَتَأَهُ بِالْعَصَا مَتْئًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا ضَرَبَهُ بِهَا Ve bir nesneyi çekip uzatmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَتَأَ الْحَبْلَ إِذَا مَدَّهُ
اَلْمَتْءُ [el-met΄] (mîm’in fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Vurmak; yukâlu: مَتَأْتُهُ بِالْعَصَا أَيْ ضَرَبْتُهُ Ve çekmek maʹnâsına dahi gelir; yukâlu: مَتَأْتُ الْحَبْلَ Ve bu lügattır, مَتَوْتُ [metevtu]de.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı