Kamus-ı Muhit - المشجر maddesi

اَلْمَشْجَرُ [el-meşcer] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) Ağaç biten yere denir, ism-i mekândır.

اَلْمُشَجَّرُ [el-muşeccer] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) Şol tasvîr makûlesine ve sâ΄ir nesneye denir ki şecer sanʹatı ve şecer hey΄eti üzere ola, hatt-ı müşeccer gibi. Ve şol kamışa denir ki nakş ve zamânı شَجَرٌ [şecer] hey΄etinde masnûʹ ola; yukâlu: دِيبَاجٌ مُشَجَّرٌ إِذَا كَانَ مُنَقَّشًا بِهَيْئَةِ الشَّجَرِ

اَلْأَشْجَرُ [el-eşcer] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde ki vasftır) ve

اَلشَّجِيرُ [eş-şecîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve

اَلْمُشْجِرُ [el-muşcir] (مُحْسِنٌ [muḩsin] vezninde) Kezâlik ağaçlık ve koruluk yere denir; yukâlu: وَادٍ أَشْجَرُ وَشَجِيرٌ وَمُشْجِرٌ أَيْ كَثِيرُ الشَّجَرِ Ve

أَشْجَرُ [eşcer] Efʹal-i tafdîl olur; yukâlu: هَذَا الْمَكَانُ أَشْجَرُ مِنْهُ أَيْ أَكْثَرُ شَجَرًا

اَلْمِشْجَرُ [el-mişcer] (مِنْبَرٌ [minber] ve مَقْعَدٌ [maḵʹad] veznlerinde) ve

اَلشِّجَارُ [eş-şicâr] (كِتَابٌ [kitâb] ve سَحَابٌ [seḩâb] veznlerinde) Hevdec ağaçlarına ve tahtalarına ʹalâ-kavlin hevdecden sagîr bir gûne merkebe denir ki üstü açık olur, zâhiren شِبُرِيَّةٌ [şiburiyye] dedikleridir ki tarîk-i Ḩicâz’da cevârî makûlesini irkâb ederler. Ve

شِجَارٌ [şicâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Serîrin ve kerevitin altlarına üstüvâr ettikleri ağaca ve tahtaya denir ki onunla serîr müstahkem durur, Fârisîde meters derler. Ve kuyunun ağızına ve istihkâm için içene doğru çevirdikleri ağaçlara ve tahtalara denir. Ve deve kısmına mahsûs bir gûne damga ismidir ki şecer hey΄etinde olur. Ve anasını emmesin diye oğlak kısmının gem gibi ağızlarına vurdukları ağaç pâresine denir ki Türkîde esnek taʹbîr olunur. Ve

شِجَارٌ [Şicâr] Bir mevziʹ adıdır.

Vankulu Lugatı - المشجر maddesi

اَلْمُشَجَّرُ [el-muşeccer] (mîm’in zammı ve cîm’in fethi ve teşdîdiyle) Şol kumaştır ki nakşı ağaç hey΄eti üzere ola.

اَلْمِشْجَرُ [el-mişcer] (mîm’in kesriyle ve cîm’in fethiyle) Şol ağaçtır ki onun üzerine kaftan yâhûd bez bırakırlar.