الْمَنْءُ [el-men΄] (mîm’in fethi ve nûn’un sükûnuyla) Deriyi debbâg enbâşteye ıslatıp basmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَنَأَ الْجِلْدَ مَنْئًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا نَقَعَهُ فِي الدِّبَاغِ
el-mimlâṯ
el-mimleḩat
el-mumliṯ
el-mimlaḵ
el-mumellek
el-memlûs
el-memlûk
el-mummehik
el-memne΄et
el-memnât
el-muminnân
el-mumehhed
el-memhûcu’l-baṯn
el-memhûk
el-Mimhâ
el-men΄
el-mun΄eš
el-min΄ef
el-men΄ûc
el-men΄ûşet
el-menâtiḩ
el-munâteret
el-menâciḩ
el-menâcid
el-munâcedet
el-menâciž
el-menâcîḩ
el-munâḣ
el-munâddet
el-menâdiḩ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
