الْمِنْسَأَةُ [el-minse΄et] (مِكْنَسَةٌ [mikneset] vezninde) Ve
الْمَنْسَأَةُ [el-mense΄et] (مَرْتَبَةٌ [mertebet] vezninde) Ve bunlarda hemzenin terki dahi lügattir; değneğe denir, ʹasâ maʹnâsına, onunla davar nes΄ ve sevk olunduğu için; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ﴾ الآية، أَيْ عَصَاهُ Ve İmâm Ferrâ΄ dedi ki âyet-i merkûmede vâkiʹ مِنْسَأَةٌ [minse΄et] lafzında olan مِنْ [min] harf-i cerdir ve سَأَةٌ [se΄et] kelimesi mecrûru olmak üzere munfasılan ketb olunmak dahi câ΄izdir, zîrâ سَأَةٌ [se΄et] kelimesi, siye-i kavs maʹnâsına lügattir ve سِيَةٌ [siyet] sîn’in kesri ve yâ’nın tahfîfiyle kûşe-i kemâna denmekle maʹnâ-yı şerîf ʹalâ-vechi’l-istiʹâre تَأْكُلُ مِنْ طَرَفِ عَصَاهُ demek olur, lâkin Ferrâ’nın bu kavli baʹîd ve müteʹacreftir.
اَلْمِنْسَأَةُ [el-minse΄et] (ʹalâ-vezni اَلْمِكْنَسَة [el-mikneset]) Değnek, ʹasâ maʹnâsına, tuhmezu ve lâ tuhmezu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı