اَلأَفْتَخُ [el-eftaḣ] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Pençeleri yassı ve büyük olan arslana denir; maʹnâ-yı mezbûrdan me΄hûzdur; yukâlu: أَسَدٌ أَفْتَخُ أَيْ عَرِيضُ الْكَفِّ
اَلْأَفْتَخُ [el-eftaḣ] Zikr olunan lîn ve rehâvet maʹnâsından efʹaldir. Bu münâsebetle gözleri fâtir olan mahbûba أَفْتَخُ الطَّرْفِ ıtlâk olunur ki çeşm-i mahmûr ve çeşm-i haste ve çeşm-i hâb-âlûd taʹbîr olunur; yukâlu: غُلاَمٌ أَفْتَخُ الطَّرْفِ أَيْ فَاتِرٌ
اَلْأَفْتَخُ [el-eftaḣ] (hemzenin ve tâ’nın fethiyle) Eli ve ayağı yassı olan kimse; yukâlu: رَجُلٌ أَفْتَخُ بَيِّنُ الْفَتْخِ إِذَا كَانَ عَرِيضَ الْكَفِّ وَالْقَدَمِ مَعَ اللَّبَنِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı