اَلْأَفِدُ [el-efid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Maʹânî-i mezbûreden sıfattır, müstaʹcil ve mübtiʹ kimselere denir.
اَلْأَفَدُ [el-efed] (hemzenin ve fâ’nın fethiyle) Bir işte ʹacele ve sürʹat eylemek yaʹnî tîz tîz tutmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَفِدَ الرَّجُلُ أَفَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَجِلَ وَأَسْرَعَ Ve bir işte oyalanıp ağır deprenmek maʹnâsına olmakla zıdd olur; yukâlu: أَفِدَ الرَّجُلُ إِذَا أَبْطَأَ Ve bir nesne pek yakın gelip çatmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَفِدَ الشَّيْءُ إِذَا دَنَا وَأَزِفَ Vanḵulu’nun tahsîsi bilâ-muhassistir, zîrâ اَلتَّرَحُّلُ kavli misâldir. Ve
أَفَدٌ [efed] Ecel ve emed maʹnâsınadır ki bir nesnenin gâyet-i müddetinden ʹibârettir; yukâlu: ضَرَبَ لَهُ أَفَدًا أَيْ أَجَلاً وَأَمَدًا
اَلْأَفَدُ [el-efed] (fethateynle) ʹAcele maʹnâsınadır; yukâlu: أَفِدَ الرَّجُلُ يَأْفَدُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve göç karîb olmağa dahi derler; yukâlu: أَفِدَ التَّرَحُّلُ أَيْ دَنَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı