بِشْرَةُ [Bişret] (bâ’nın kesriyle) ʹAvn b. ʹAbdullâh’ın câriyesi ismidir. Ve Mâviye b. Ḵays’ın feresi adıdır.
اَلْبَشْرُ [el-beşr] (bâ’nın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Derinin ve sâ΄ir nesnenin yüzünü kazıyıp sıyırmak ve soymak maʹnâsınadır; yukâlu: بَشَرَ الْأَدِيمَ وَغَيْرَهُ بَشْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَشَرَ بَشَرَتَهُ Ve
بَشَرَةٌ [beşeret] Zâhir olunca kadar bıyığı kırkıp yalın eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: بَشَرَ الشَّارِبَ إِذَا أَحْفَاهُ حَتَّى تَظْهَرَ بَشَرَتُهُ Ve çekirge kısmı yer yüzünde olan nebât makûlesini bi’l-cümle ekl edip yeri çıplak eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: بَشَرَ الْجَرَادُ إِذَا أَكَلَ مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ Ve bir işi bi-nefsihi kendi eliyle görmek maʹnâsınadır; yukâlu: بَشَرَ الْأَمْرَ إِذَا بَاشَرَهُ Ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir adama bir nesne ile müjde eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: بَشَرَهُ بِمَوْلُودٍ بِمَعْنَى بَشَّرَهُ Lâkin tefʹîl eblagdır. Ve bir nesne yâ bir müjde sebebiyle şâd olup yüz göz gülmek maʹnâsınadır; tekûlu: بَشِرْتُ بِهِ وَبَشَرْتُ بِهِ بَشْرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي إِذَا سُرِرْتَ بِهِ Ve bir adama güler yüz ile buluşmak maʹnâsınadır; tekûlu: بَشَرَنِي فُلاَنٌ بِوَجْهٍ حَسَنٍ أَيْ لَقِيَنِي بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı