اَلْإِكَاءُ [el-ikâ΄] وِكَاءٌ [vikâ΄] vezninde ve onda lügattir ki aslı وِكَاءٌ idi, kırbanın ağzı bağına denir.
الإِكَاءَةُ [el-ikâ΄et] (اِجَابَةٌ [icâbet] vezninde) ve
الإِكَاءُ [el-ikâ΄] (اِقَامٌ [iḵâm] vezninde) Sâhibü’n-Nevâdir Ebû Zeyd Saʹîd b. Evs rivâyeti üzere bir kişi bir husûsa ʹazm u kasd eylemiş iken o hılâlde nâgâh bir kimse çıkagelmekle ondan havf u endîşe ile husûs-ı merkûmdan ferâgat ve ricʹat eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَكَأَ الرَّجُلُ إِكَاءَةً وَاِكَاءً إِذَا أَرَادَ أَمْرًا فَفَاجَأْتَهُ عَلَى تَئِفَّةِ ذَلِكَ فَهَابَكَ وَرَجَعَ عَنْهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı