Kamus-ı Muhit - رفيق maddesi

رُفَيْقٌ [Rufeyḵ] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) Esmâdandır: Rufeyḵ b. ʹUbeyd ve Ebû Rufeyḵ muhaddislerdir.

اَلرَّفِيقُ [er-refîḵ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Yoldaşa denir, hem-râh ve مُرَافِقٌ [murâfiḵ] maʹnâsına; cemʹi cemʹi رُفَقَاءُ [rufeḵâ΄] gelir, أُمَرَاءُ [umerâ΄] vezninde. Ve kaçan ki yoldaşlar birbirinden ayrılsa رُفْقَةٌ [rufḵat] ismi zâ΄il olur, lâkin رَفِيقٌ [refîḵ] ismi zâ΄il olmaz. Ve رَفِيقٌ [refîḵ] müfred ve cemʹe ıtlâk olunur, صَدِيقٌ [ṡadîḵ] ve خَلِيطٌ [ḣalîṯ] gibi. Ve ʹalâ-kavlin رُفْقَةٌ [rufḵat] ism-i cemʹdir, رَهْطٌ [rahṯ] gibi. Cemʹi رِفَقٌ [rifaḵ] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde ve رُفَقٌ [rufaḵ] gelir, صُرَدٌ [ṡurad] vezninde; tekûlu: هُوَ رَفِيقِي فِي الطَّرِيقِ أَيْ مُرَافِقِي وَتَقُولُ هُمْ رَفِيقِي Ve

رَفِيقٌ [refîḵ] Uslu ve izʹânlı, sehl ve leyyinü’l-cânib adama denir; yukâlu: رَجُلٌ رَفِيقٌ أَيْ ضِدُّ الْأَخْرَقِ

Vankulu Lugatı - رفيق maddesi

اَلرُّفَقَاءُ [er-rufeḵâ΄] (râ’nın zammı ve fâ’nın fethiyle) Cemʹi. Ve kaçanki yoldaşlar birbirinden ayrılsa رِفْقَةٌ [rifḵat] ismi zâ΄il olur, رَفِيقٌ [refîḵ] ismi zâ΄il olmaz. Ve رَفِيقٌ [refîḵ] vâhide ve cemʹe ıtlâk olunur, صَدِيقٌ [ṡadîḵ] gibi. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَحَسُنَ أُولٰئِكَ رَفِيقًا﴾ (النساء، 69) Ve

رَفِيقٌ [refiḵ] Halîm ve selîm olan kimseye de derler, أَخْرَقُ [aḣraḵ]ın zıddıdır ki أَخْرَقُ [aḣraḵ] ḣâ-i muʹceme ve râ-i mühmele ile nâdân ve nâ-hemvâr olan kimsedir.