اَلْفِزْرُ [el-fizr] (fâ’nın kesriyle) İki ve ikiden ziyâdece keçiye denir. Bu münâsebetle Saʹd b. Zeydu Menât mülakkab oldu, zîrâ mevsim-i hacca bir sene bir sürü keçi ile varıp yağma ettirdikte: مَنْ أَخَذَ مِنْهَا وَاحِدَةً فَهِيَ لَهُ وَلاَ يُؤْخَذُ مِنْهَا فِزْرٌ Yaʹnî “Bir keçi alan kimseye safâ-yı hâtır ile helâl olsun; iki ve ikiden ziyâde alınmasın” demekle فِزْرٌ [fizr] ile mülakkab oldu. Ve bu mülâbese ile: ḣلاَ آتِيكَ مِعْزَى الْفِزْرِḢ kelâmı mesel oldu ki “Fizr’in yağma-kerde olan keçileri müctemiʹ olunca kadar sana gelmem” demektir. Onların cemʹi mümkin olmamakla gelmemeği te΄yîd mevkiʹinde darb olunur. Ve
فِزْرٌ [fizr] Asl ve bünyâd maʹnâsınadır. Ve insânın kasıklarının nihâyetine karîb yerde çıban bezi gibi çıkan yumruca beze denir ki kasık taşı taʹbîr olunur. Ve on ʹaded koyundan kırka yâhûd üçten ona varınca koyuna denir. Ve oğlağa denir. Ve Fezr b. el-Beyr, ʹArabdan bir kimsedir; kızının ismi Fizre ve vâlidesinin ismi Fezâre’dir, سَحَابَةٌ [seḩâbet] vezninde. Ve
فَزَارَةٌ [fezâret] Dişi kaplana denir. Ve Ġaṯafân’dan bir kabîle pederinin ismidir.
فَزَارَةُ [Fezâret] (fâ’nın fethiyle) Bir kabîlenin babası adıdır, Ġaṯafân’dan ki o Fezâre b. Žubyân b. Baġîḋ b. Ġaṯafân’dır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı