الإِسْتِضَاءَةُ [el-istiḋâ΄et] Bir nesne ile ziyâlanmak ve ziyâ taleb eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: إِسْتَضَأْتُ بِهِ Ve إِسْتِشَارَةٌ [istişâret] maʹnâsına istiʹmâl olunur, gûyâ ki umûru mültebis olan kimse zulmet içre olmakla çerâg-ı re΄y-i müsteşârdan istifâde-i nûr-i rüşd ü tedbîr eder; ve minhu’l-hadîs: “لاَ تَسْتَضِيؤُوا بِنَارِ أَهْلِ الشِّرْكِ” Hadîs-i merkûm ehl-i İslâm’ı küffâr ile müşâvere-i umûr edip re΄y ü tedbîrlerinden istifâza ve istifâde eylemekten menʹ zımnında sâdır olmuştur.
اَلْإِسْتِضَاءَةُ [el-istiḋâ΄et] Ziyâlanmak; yukâlu: إِسْتَضَأْتُ بِهِ Ve müşâvere maʹnâsına da gelir: “وَلَا تَسْتَضِيؤُوا بِنَارِ أَهْلِ الشِّرْكِ” Onlar ile istişâreden menʹdir. Ve
ضَوْءٌ [Ḋav΄] İki şâʹirin ismidir ki biri İbn Seleme ve öbürü İbn Leclâc’dır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı