اَلْإِكْتِيتَاءُ [el-iktîtâ΄] (hemzenin kesri ve tâ’nın kesri ve meddi ve elifin dahi meddiyle) Bir kimse kendi nefsin mübâlaga ile medh eylemek, kavliyle ʹâmil olmaksızın. Ve
إِكْتِيتَاءٌ [iktîtâ΄] Kelâmda tereddüd ederek söylemeğe dahi derler تَتَعْتُعٌ [tetaʹtuʹ] gibi; yukâlu: اِكْتَوْتَى إِذَا تَتَعْتَعَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı