اَلتَّغِبَّةُ [et-teġibbet] (tâ’nın fethi ve ġayn’ın kesriyle) Yalan şehâdetine denir, şehâdet-i zûr maʹnâsına. Kâle’ş-şârih ve fi’n-Nihâye: فِي حَدِيثِ الزُّهْرِيِّ “لاَ يُقْبَلُ شَهَادَةَ ذِي تَغِبَّةٍ” وَهِيَ تَفْعِلَةٌ مِنْ غَبَّبَ الذِّئْبُ فِي الْغَنَمِ أَوْ مِنْ غَبَّبَ مُبَالَغَةً فِي غَبَّ الشَّيْءُ إِذَا فَسَدَ Pes تَغِبَّةٌ [taġibbet] tefaʹʹul bâbından masdar olur, yalan yere şehâdet eylemek maʹnâsına, baʹdehu ism olarak dahi istiʹmâl olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı