اَلتَّهَيُّمُ [et-teheyyum] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Hûb ve latîf yürümek maʹnâsınadır; yukâlu: فُلَانٌ يَتَهَيَّمُ أَيْ يَمْشِي مِشْيَةً حَسَنَةً
اَلْمُتَّهِمُ [el-muttehim] (ism-i fâʹil bünyesiyle) ve
اَلتَّهِيمُ [et-tehîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Töhmetli adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مُتَّهِمٌ وَتَهِيمٌ أَيْ ذُو تُهَمَةٍ Mütercim der ki تَهِيمٌ [tehîm] kelimesinin me΄hazı gerçi burada müsebbet olmayıp lâkin İbn Kemâl Şerḩ-i Miftâḩ’ta demiştir ki تُهَمَةٌ [tuhemet] رُطَبَةٌ [ruṯabet] vezninde ismdir; ve hâ’nın sükûnuyla masdardır, pes تَهِيمٌ [tehîm] lafzı ondan mutasarrıf olmuş olur.
اَلتَّهَيُّمُ [et-teheyyum] (fethateynle ve yâ’nın zammı ve teşdîdiyle) Bir cins hûb yürümektir, mişye-i hasene maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı