اَلْخَوْدُ [el-ḣavd] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Hilkat ve endâmı hûb ve hoş-likâ ve pâlûze gibi ter ü tâze ve nerm ve nâzük-beden mahbûbe-i raʹnâya denir; yukâlu: عِنْدَهُ خَوْدٌ أَيْ حَسَنَةُ الْخَلْقِ الشَّابَّةُ النَّاعِمَةُ Cemʹi خَوْدَاتٌ gelir ve خُودٌ [ḣûd] gelir ḣâ’nın zammıyla. Ve Ḩuseyn b. ʹAlî b. Ḣûd muhaddisîndendir.
اَلْخُودُ [el-ḣûd] (ḣâ’nın zammıyla) خَوْدٌ [ḣavd]ın cemʹi, tâze câriyeler maʹnâsına, رِمَاحٌ لُدْنٌ [rimâḩun ludn] ve رُمْحٌ لَدْنٌ [rumḩun lednu] gibi, lâm’ın cemʹde zammı ve müfredde fethiyle. Ve لَدْنٌ [ledn] mülâyim olan göndere derler.
اَلْخَوْدُ [el-ḣavd] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Şol câriyedir ki tâze ve ter ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı