اَلضَّجِرُ [eḋ-ḋacir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Vasftır, tasa ve gussa sebebiyle muztarib ve teng-dil adama denir; yukâlu: رَجُلٌ ضَجِرٌ أَيْ مُتَبَرِّمٌ قَلِقٌ Ve dar yere ıtlâk olunur, niteki cîm’in sükûnuyla da bu maʹnâyadır; tahfîfen cîm iskân olunup yâhûd شَكْسٌ [şeks] gibi bi-nefsihi sıfattır; yukâlu: مَكَانٌ ضَجِرٌ وَضَجْرٌ أَيْ ضَيِّقٌ
اَلضَّجَرُ [eḋ-ḋacer] (ḋâd’ın ve cîm’in fethiyle) Gam ve gussadan nâşî ıztırâb-ı derûn ile teng-dil olmak maʹnâsınadır; yukâlu: ضَجِرَ الرَّجُلُ مِنْهُ وَبِهِ ضَجَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَبَرَّمَ وَقَلِقَ Ve nâka sağılırken zahmetlenip bağırır olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَجِرَتِ النَّاقَةُ إِذَا صَارَتْ تَرْغُو عِنْدَ الْحَلْبِ
اَلضَّجِرُ [eḋ-ḋacir] (ḋâd’ın fethi ve cîm’in kesriyle) Gamlı kimse.
اَلضَّجَرُ [eḋ-ḋacer] (fethateynle) Gamdan darılıp ıztırâb çekmek; yukâlu: ضَجِرَ ضَجَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve deve çağırmağa da derler; yukâlu: ضَجِرَ الْبَعِيرُ إِذَا كَثُرَ رُغَاؤُهُ Ve رُغَاءٌ [ruġâ΄] râ-i mühmelenin zammıyla ve ġayn-ı muʹceme ile deve âvâzına derler. Ve gâh olur ki ضَجْرَ [ḋacre]nin ve دَبْرَ [debre]nin ʹayne’l-fiʹli sâkin kılınır efʹâl beyninde,فَخِذٌ [faḣiž] ʹayne’l-fiʹli sâkin kılındığı gibi esmâ΄ beyninde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı