اَلْعَتِيهُ [el-ʹatîh] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir adamın sözlerini dâ΄imâ herkese nakl ve hikâye ile âzürde eylemeye mütevaggil olan adama denir; cemʹi عُتَهَاءُ [ʹutehâ΄] gelir, أُمَرَاءُ [umerâ΄] vezninde. Burada baʹzı nüshada ism-i fâʹil عَاتِهٌ [ʹâtih] ʹunvânında mersûmdur, لَابِنٌ [lâbin] gibi, lâkin Miṡbâḩ’ta bâb-ı râbiʹden dahi mersûm olmakla عَتِيهٌ nüshası ona mebnî olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı