Kamus-ı Muhit - المساء maddesi

اَلْمَساءُ [el-mesâ΄] (سَمَاءٌ [semâ΄] vezninde) Akşam vaktine denir ki zahrdan salât-ı magribe kadar vaktten ʹibârettir; tekûlu: أَتَيْتُهُ مَسَاءً وَهُوَ ضِدُّ الصَّبَاحِ وَتَقُولُ أَتَيْتُهُ مَسَاءَ أَمْسِ كَمَا سَيُذْكَرُ وَيُقَالُ أَتَى صَبَاحَ مَسَاءَ وَصَباَحَ مَسَاءٍ بِالْإِضَافَةِ Yaʹnî mürekkeb olarak أَتَى صَبَاحَ مَسَاءَ derler ki vâv ʹâtıfayı mutazammindir, صَبَاحًا وَمَسَاءً maʹnâsınadır ki “Ona ben her sabâh ve her akşam geldim” demektir. Ve bu وَقَعُوا فِي حَيْصَ بَيْصَ ve يَوْمَ يَوْمَ kabîlindendir. Ve izâfetle صَبَاحَ مَسَاءٍ dahi câ΄izdir.

السَّوْءُ [es-sev΄] (sîn’in fethiyle) ve

السَّوَاءُ [es-sevâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ve

السَّوَاءَةُ [es-sevâ΄et] (سَحَابَةٌ [seḩâbet] vezninde) ve

السَّوَايَةُ [es-sevâyet] (عَبَايَةٌ [ʹabâyet] vezninde ki hemze, yâ’ya mübeddeledir) ve

السَّوَائِيَةُ [es-sevâ΄iyet] (عَلاَنِيَةٌ [ʹalâniyet] vezninde) ve

الْمَسَاءَةُ [el-mesâ΄et] (mîm’in fethiyle) ve

الْمَسَائِيَةُ [el-mesâ΄iyet] (bunun aslı مَسَاوِئَةٌ [mesâviʹet] olmakla maklûbdur) ve

الْمَسَايَةُ [el-mesâyet] ve

الْمَسَاءُ [el-mesâ΄] ve

الْمَسَائِيَّةُ [el-mesâ΄iyyet] (teşdîd ile) Bir kimseye hoşlanmayıp münfaʹil ve gam-gîn olacak iş etmek maʹnâsınadır ki kemlik ve kötülük eylemek taʹbîr olunur; yukâlu: سَاءَهُ يَسُوءُهُ سَوْءًا وَسَوَاءً وَسَوَاءَةً وَسَوَايَةً وَسَوَائِيَةً وَمَسَاءَةً وَمَسَائِيَةً وَمَسَايَةً وَمَسَاءً وَمَسَائِيَّةً إِذَا فَعَلَ بِهِ مَا يَكْرَهُ