الْمُكَافَأَةُ [el-mukâfe΄et] (مُعَامَلَةٌ [muʹâmelet] vezninde) ve
الْكِفَاءُ [el-kifâ΄] (قِتَالٌ [ḵitâl] vezninde) Mücâzât eylemek maʹnâsınadır ki bir adamın sunʹ ve fiʹline mukâbil ve müsâvî ʹivaz ve cezâ vermekten ʹibârettir; yukâlu: كَافَأَهُ عَلَى الشَّيْءِ مُكَافَأَةً وَكِفَاءً أَيْ جَازَاهُ Ve bir nesneye misl ve mânend olmak, mümâselet maʹnâsınadır; yukâlu: كَافَأَ فُلاَنًا إِذَا مَاثَلَهُ Maʹnâ-yı evvel ve sânî كُفْؤٌ [kuf΄] mâddesinden mufâʹalettir ki bir nesneye kadr ü menzilette müsâvî olmaktır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve
مُكَافَأَةٌ [mukâfe΄et] Bir nesneyi gözetmek, murâkabe maʹnâsınadır; yukâlu: كَافَأَهُ أَيْ رَاقَبَهُ Ve müdâfaʹa maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: كَافَأَهُ أَيْ دَافَعَهُ Ve bir bahâdır kişi iki fâris meyânına girip mızrağıyla bir beriye ve bir öteye dürterek onları defʹ ve bertaraf eylese كَافَأَ بَيْنَ فَارِسَيْنِ بِرُمْحِهِ derler.
اَلْمُكَافَأَةُ [el-mukâfe΄et] ve
اَلْكِفَاءُ [el-kifâ΄] Mücâzât maʹnâsına; yukâlu: كَافَأْتُهُ عَلَى مَا كَانَ مُكَافَأَةً وَكِفَاءً أَيْ جَازَيْتُهُ ve yukâlu: مَا لِي بِهِ قِبَلٌ وَلَا كِفَاءٌ Yaʹnî “Benim ona mükâfât etmeğe tâkatim yoktur.” Kezâ fî baʹzi nusahi’ṡ-Ṡiḩâḩ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı