Kamus-ı Muhit - النعمة maddesi

اَلنَّعْمَةُ [en-naʹmet] (nûn’un fethiyle) تَنَعُّمٌ [tenaʹʹum]un maʹnâ-yı evvelinden ismdir, refâh ve râhatla olan dirliğe denir; yukâlu: هُوَ فِي النَّعْمَةِ أَيِ الرَّفَاهِ

اَلنُّعْمَةُ [en-nuʹmet] (nûn’un zammıyla) إِنْعَامٌ [inʹâm] gibi gözü aydın kılmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: نَعِمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا وَنَعِمَكَ نُعْمَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ أَقَرَّ اللهُ بِكَ عَيْنَ مَنْ تُحِبُّهُ أَوْ أَقَرَّ عَيْنَكَ بِمَنْ تُحِبُّهُ ve yukâlu: نَعْمُ عَيْنٍ وَنَعْمَةُ عَيْنٍ وَنَعَامُ عَيْنٍ وَنَعِيمُ عَيْنٍ بِفَتْحِ النُّونَاتِ وَنُعْمَى عَيْنٍ وَنُعَامَى عَيْنٍ وَنُعَامُ عَيْنٍ وَنُعْمُ عَيْنٍ وَنُعْمَةُ عَيْنٍ بِضَمِّ النُّونَاتِ وَنِعْمَةُ عَيْنٍ وَنِعَامُ عَيْنٍ بِكَسْرِ النُّونَاتِ أَيْ أَفْعَلُ ذَلِكَ إِنْعَامًا لِعَيْنِكَ وَإِكْرَامًا Yaʹnî “Ben bu işi sana mahzâ muhabbet ve itâʹatimden nâşî işledim tâ ki müşâhede eyledikte dîdelerin rûşen ola.” Ve bunların cümlesi mehcûren muzmer olan fiʹl ile mansûblardır.

اَلنَّعِيمُ [en-neʹîm] (nûn’un fethiyle) ve

اَلنُّعْمَى [en-nuʹmâ] (nûn’un zammıyla) ve

اَلنِّعْمَةُ [en-niʹmet] (nûn’un kesriyle) Hoş dirliğe ve refâh ve râhata ve nizâm-ı hâl ü mâla denir. نِعْمَةٌ [niʹmet] kelimesinin cemʹi نِعَمٌ [niʹam] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde ve أَنْعُمٌ [enʹum] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde; yukâlu: هُوَ فِي نَعِيمٍ وَنُعْمَى وَنِعْمَةٍ أَيْ فِي خَفْضٍ وَدَعَةٍ وَمَالٍ Ve

نِعْمَةٌ [niʹmet] Ferah ve meserret maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: رَأَيْتُهُ فِي نِعْمَةٍ أَيْ مَسَرَّةٍ Ve yed-i beyzâ-i sâlihaya denir; نُعْمَى [nuʹmâ] dahi denir, طُوبَى [ṯubâ] vezninde, yaʹnî şol hâlis ve samîm bahşiş ve ihsân ve ʹatiyyeye denir ki nefîs ve firâvân olmakla nâ΄il olan adamın umûr ve ahvâline sâlih ve müfîd olur; cemʹi أَنْعُمٌ [enʹum] gelir ve نِعَمٌ [niʹam] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde ve نِعِمَاتٌ [niʹimât] gelir kesreteynle ki ehl-i Ḩicâz bu gûne itbâʹ ederler ve نِعَمَاتٌ [niʹamât] gelir ʹayn’ın fethiyle; yukâlu: نَالَ مِنْهُ النِّعْمَةَ وَالنُّعْمَى أَيِ الْيَدَ الْبَيْضَاءَ الصَّالِحَةَ Mütercim-i Ṡiḩâḩ bunu cevârihten olan يَدٌ [yed] zann eylemiştir. ʹArablar samîm ve hâlis nesneye بَيْضَاءُ [beyḋâ΄] ıtlâk ederler.

Vankulu Lugatı - النعمة maddesi

اَلنَّعْمَةُ [en-naʹmet] (nûn’un fethi ve ʹayn’ın sükûnuyla) Bi-maʹnâhu.

اَلنُّعْمَةُ [en-nuʹmet] (nûn’un zammı ve ʹayn’ın sükûnuyla) Kezâlik gözü aydın kılmağa derler; yukâlu: نَعِمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا نِعْمَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ مِثْلُ غَلِمَ غُلْمَةً وَنَزِهَ نُزْهَةً Ve غُلْمَةٌ [ġulmet] mücâmaʹata harîs olmağa ve نُزْهَةٌ [nuzhet] elemden berî olmağa derler; ve yukâlu: نَعِمَكَ عَيْنًا Yaʹnî “Ḣudâ gözün aydın etsin.” Ve yukâlu: نُعْمَةَ عَيْنٍ وَنُعْمَ عَيْنٍ بِمَعْنًى أَفْعَلُ ذَلِكَ كَرَامَةً لَكَ وَإِنْعَامًا لِعَيْنِكَ

اَلنِّعْمَةُ [en-niʹmet] (nûn’un kesri ve ʹayn’ın sükûnuyla) El, yed maʹnâsına. Ve sanîʹa, pîşe maʹnâsına.Ve minnet ve inʹâm olunan nesne, bahşiş maʹnâsına.