اَلْهَضَّامُ [el-heḋḋâm] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ve
اَلْهَاضُومُ [el-hâḋûm] ve
اَلْهَضُومُ [el-heḋûm] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Hâzım-ı taʹâm olan devâya denir, cevâriş maʹnâsına. Ve bezl ve infâk-ı mâl eder olan kerîm ve civân-merde denir. Ve
هَضُومٌ [heḋûm] Yed-i kerîmeye dahi vasf olur; yukâlu: يَدٌ هَضُومٌ أَيْ تَجُودُ بِمَا لَدَيْهَا Cemʹi هُضُمٌ [huḋum] gelir zammeteynle. Ve
هَضَّامٌ [haḋḋâm] ve
هَضُومٌ [hedûm] Arslana denir.
اَلْهُضُومُ [el-huḋûm] (zammeteynle) Kezâlik cemʹi; ve minhu kavluhu fi’t-tahzîri mine’l-emri’l-mehûf “اَللَّيْلَ وَأَهْضَامَ الْوَادِي” Yaʹnî “Geceden ve dere kuytusundan hazer kıl, câ΄iz ki ʹadüvvden yâhûd cânverden zarar yetişe.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı