بَبَّةٌ [bebbet] Etine dolu nâzük-beden ter ü tâze civâna denir. Ve
بَبَّةٌ [bebbet] Lafzı ahmak kimseye sıfat olur ki gûyâ kihikâye-i savt-ı sabî gibi beyhûde demek olur.
بَبَّةُ [bebbet] (دَبَّةٌ [debbet] Henüz dillenmeğe başlayan maʹsûmun savtından hikâyedir ki bebbe bebbe diyerek söylemeğe başlar. Ve
بَبَّةُ [Bebbet] Bir recül-i Ḵureşî lakabıdır. Cevherî’nin بَبَّةُ [Bebbet] bircâriye adıdır deyip recez ile istişhâdı galattır; ancak Bebbe zikr olunan Ḵureşî lakabıdır ki ʹAbdullâh b. el-Ḩârišamp; b. Nevfel’dir. Kezâlik Cevherî’nin istişhâd mahallinde râcizden hikâye ile kâle’r-râciz kavli dahi galattır, belki o ürcûzeyi zikr olunan ʹAbdullâh henüz tıfl-ı sagîr iken vâlidesi Hind bint Ebî Süfyân terkîs ederek tercîz ve inşâd eylemiştir. Ve ürcûze budur:
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı