Kamus-ı Muhit - الإئتخاذ maddesi

اَلإِئْتِخَاذُ [el-i΄tiḣâž] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Birbirini tutmak maʹnâsınadır ki müşâreket içindir; yukâlu: إِئْتَخَذَ الْقَوْمُ إِذَا أَخَذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا Ve gâh olur ki hemze tâ’ya kalb ve idgâm olunup إِتَّخَذَ derler ki masdarı إِتِّخَاذٌ [ittiḣâž] olur. Ve bunda müşâreket maʹnâsı yoktur. Türkîde edinmek ile taʹbîr olunur. Mü΄ellif, Baṡâ΄ir’de der ki bunda ihtilâf eylediler. Baʹzılar “تَخِذَ-يَتْخَذُ-تَخَذًا” mâddesinden iftiʹâldir dediler, tâ-yı asliyye ile tâ-yı iftiʹâl cemʹ olmakla idgâm olundu, niteki Ḵâmûs’ta dahi fasl-ı âtîde sebt eylemiştir. Ve ʹinde’l-ekserîn mehmûz olan “أَخَذَ-يَأْخُذُ” mâddesinden me΄hûzdur. Ve bu kavl ʹinde’l-mü΄ellif mecrûhtur. Ona binâ΄en burada وَيُقَالُ إِئْتَخَذُوا ʹunvânıyla resm eylemiştir. Ve gâh olur ki إِتَّخَذَ mâddesi جَعَلَ mecrâsına icrâ olunmakla mefʹûleyne taʹdiye eder; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿لاَ تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ﴾، الآية Ve نُجُومُ اْلأَخْذٍ [nucûmu’l-aḣž] menâzil-i kamere ıtlâk olunur ki her menzil niçe kevkebe müştemildir, kameri her gece bir menzil ahz eder. ʹAlâ-kavlin istirâk-ı semʹ eden şeyâtîne feriştelerin remy ettikleri rücûm-ı nücûmdan ʹibârettir.

Vankulu Lugatı - الإئتخاذ maddesi

اَلْإِئْتِخَاذُ [el-i΄tiḣâž] (hemze-i ûlânın kesri ve hemze-i sâniyenin sükûnuyla) Birbirine yapışmak; yukâlu: إِئْتَخَذُوا فِي الْقِتَالِ بِهَمْزَتَيْنِ أَيْ أَخَذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا