اَلأَحْزَابُ [el-aḩzâb] (hemzenin fethiyle) Cemʹidir ve şol ahzâb ki işbu: ﴿لَمَّا رَأَ الْمُؤْمِنُونَ اْلأَحْزَابَ﴾ الآية kerîmesinde vâkiʹdir, şol tavâ΄if-i muhtelife-i müşrikînden ʹibârettir ki Ḣendeḵ vakʹasında her kabîleden müctemiʹ olup hem-dest-i teʹâvün ü ittihâd olarak şast-ı vâhidden sultânü’l-enbiyâ΄ ʹaleyhi efdalü’t-tehâyâ hazretleriyle harb ü kıtâl için gelip Medîne’yi muhâsara eylediler; Ġazve-i Ḣendeḵ onun semeresidir, ona Ġazve-i Aḩzâb dahi denir. Ve
حِزْبٌ [ḩizb] Bir kimsenin ʹasker-i mahsûsuna ve ashâb-ı muʹayyenine denir ki cümlesi onun re΄y ve emrine mütâbaʹat üzere olalar; ve bihi fussire kavluhu taʹâlâ: ﴿أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ﴾ الآية، أَيْ جُنْدُهُ Ve kavluhu: ﴿إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ اْلأَحْزَابِ﴾ الآية، هُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ وَمَنْ أَهْلَكَهُمُ اللهُ مِنْ بَعْدِهِمْ مِثْلَ فِرْعَوْنَ Ve
حِزْبٌ [ḩizb] Toprağı katı ve galîz olan yere ıtlâk olunur.
اَلْأَحْزَابُ [el-aḩzâb] (hemzenin fethiyle) Şol tâ΄ifedir ki enbiyâyla muhârebeye cemʹ olalar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı