اَلْعَازِبَةُ [el-ʹâzibet] Bu dahi zevceye ıtlâk olunur, nisvân-ı sâ΄ireden menʹ eylediği için. Mütercim der ki ʹan-karîb vefâtları mülâhazasıyla tefe΄΄ül kabîlinden olsa pek evceh idi, لَدِيغٌ [ledîġ]e سَلِيمٌ [selîm] ıtlâkı gibi. Ve deveye ıtlâk olunur; ve minhu’l-meselu: “إِنَّمَا اشْتَرَيْتُ الْغَنَمَ حِذَارَ الْعَازِبَةِ” Aslı budur ki bir kimsenin biraz develeri var idi, firâr eder diye endîşe eylemekle satıp yerlerine koyunlar aldı. Bir gün koyunlar firâr edip nâ-bedîd olmalarıyla سبُحْاَنَ اللهِ اشْتَرَيْتُ الْغَنَمَ حِذَارَ الْعَازِبَةِ Yaʹnî “Ben firâr eylemek şânından olan develerin firârı havfından nâşî onları satıp yerlerine ganem iştirâ eyledim idi, şimdi bunlar firâr eylediler” demekle darb-ı mesel olmuştur. Meʹûnet cihetiyle ehven-i umûru ihtiyâr etmiş iken onda mülâhaza eylemediği meşakkate dûçar olan kimse hakkında darb olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı