اَلْجَارُّ [el-cârr] حَارٌّ [ḩârr] lafzına itbâʹan îrâd olunur ki ḩâ-yı mühmele iledir; yukâlu: هَذَا الشَّيْءُ حَارٌّ جَارٌّ
اَلْجَارُ [el-câr] Komşuya denir, mücâvir ve hem-sâye maʹnâsına; tekûlu: هُوَ جَارِي بَيْتَ بَيْتَ أَيْ مُجَاوِرٌ Ve şol adama denir ki bir zâlim ona zulm ederken birisi dâd ve imdâdına yetişip tahlîs ve te΄mîn eylemiş ola; yukâlu: هُوَ جَارُهُ وَهُوَ الَّذِي أَجَرَهُ مِنْ أَنْ يُظْلَمَ Ve imdâda yetişen adama denir, مُجِيرٌ [mucîr] maʹnâsına; tekûlu: هُوَ جَارِي أَيْ مُجِيرِي Ve istimdâd eden adama denir; tekûlu: أَجِرَ الْجَارَ أَيِ الْمُسْتَجِيرَ Ve bir adamın ticâret ortağına denir; tekûlu: هُوَ جَارِي أَيْ شَرِيكِي فِي التِّجَارَةِ Ve hatunun zevcine ıtlâk olunur, niteki zevcinin hatununa جَارَةٌ [câret] denir; yukâlu: هُوَ جَارُهَا وَهِيَ جَارَتُهُ أَيْ زَوْجُهَا وَزَوْجَتُهُ Ve ʹavretin fercine ıtlâk olunur. Ve mesâfesi karîb olan konağa ıtlâk olunur. Ve göte ıtlâk olunur, إِسْتٌ [ist] maʹnâsına, niteki جَارَةٌ [câret] dahi denir.
اَلْجَارُ [el-câr] Komşu kişi, hem-sâye maʹnâsına. Ve
جَارٌ [câr] Şol kimseye derler ki onun feryâdına erişmiş olasın, bir zâlim zulm ederken. Ve
جَارٌ [câr] Zâlimden halâs edene dahi derler; yukâlu: اللهُ جَارُكَ كَذَا فِي الْأَسَاسِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı