اَلدَّنِيُّ [ed-deniyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) Sâkıt ve zaʹîf olup aslâ işe yaramayan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ دَنِيٌّ أَيْ سَاقِطٌ ضَعِيفٌ Şârihin beyânına göre mehmûz da lügattir.
اَلدِّنْيُ [ed-diny] (dâl’ın kesri ve nûn’un sükûnuyla) Şol kimsedir ki onun karâbeti bilâ-vâsıta ola.
اَلدَّنِيُّ [ed-deniyy] (dâl’ın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Karîb olan nesne; yukâlu: لَقِيتُهُ أَدْنَى دَنِيٍّ أَيْ أَوَّلَ شَيْءٍ Ve ammâ şol دَنِيٌّ [deniyy] ki dûn maʹnâsınadır, o mehmûzdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı