اَلرُّئِمُ [er-ru΄im] (دُئِلٌ [Du΄il] vezninde) İnsân dübürüne denir, إِسْتٌ [ist] maʹnâsına. Ve bir mevziʹ adıdır.
اَلرِّئْمُ [er-ri΄m] (râ’nın kesriyle) Beyâzı hâlis ve sâfî olan ak âhûya denir;cemʹi أَرْئَامٌ [er΄âm] gelir,أَجْرَامٌ [ecrâm] gibi ve آرَامٌ [ârâm] gelir,آمَالٌ [âmâl] gibi; yukâlu: كَأَنَّهَا رِئْمٌ أَيْ ظَبْيٌ خَالِصُ الْبَيَاضِ Şârih der ki sîga-i sâniye cemʹ-i maklûbdur.
اَلرِّئْمُ [er-ri΄m] (râ’nın kesri ve hemzenin sükûnuyla) Vâhidi, zikr olunan âhûların biri maʹnâsına. Ve Aṡmaʹî eyitti: Bu şol âhûdur ki kumda sâkin olur ekseriyyâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı