اَلْأَرْثُ [el-eršamp;] (حَرْثٌ [ḩaršamp;] vezninde) Bu dahi âteş yakmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَرَثَ النَّارَ أَرْثًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَوْقَدَهَا
اَلْأُرَثُ [el-urešamp;] (صُرَدٌ [ṡurad] vezninde) İki zemîn meyânında olan sınıra ve fâsıla nişânlarına denir, أُرَفٌ [uref] maʹnâsına. Ve bu, أُرْثَةٌ [uršamp;et]in cemʹidir, niteki أُرَفٌ [uref] أُرْفَةٌ [urfet]in cemʹidir.
اَلْأُرْثُ [el-uršamp;] (hemzenin zammıyla) Bir nevʹ dikenli ot ismidir. Ve bu deve dikeni nevʹindendir ve deveye be-gâyet yarayıp lâkin sonunda uyuz eder.
اَلأَرَثُّ [el-erešamp;šamp;] (hemzenin ve râ’nın fethiyle) ve
اَلرَّثِيثُ [er-rešamp;îšamp;] (خَبِيثٌ [ḣabîšamp;] vezninde) Bunlar da eskimiş, çürümüş nesneye denir; yukâlu: حَبْلٌ رِثٌّ وَأَرَثُّ وَرَثِيثٌ أَيْ بَالٍ
اَلْأُرْثُ [el-uršamp;] (hemzenin zammıyla) Şol ottur ki deve onu yemekle semirdikten sonra uyuz olur. İntehâ mâ-fî baʹzi’n-nusah.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı