اَلشَّئِسُ [eş-şe΄is] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلشَّأْسُ [eş-şe΄s] (شَكْسٌ [şeks] vezninde) Vasflardır, pek nesneye denir; yukâlu: مَكَانٌ شَئِسٌ وَشَأْسٌ أَيْ صُلْبٌ Ve شَأْسٌ [şe΄s] lafzının cemʹi شَئِيسٌ [şe΄îs] gelir, ضَأْنٌ [ḋa΄n] ve ضَئِينٌ [ḋa΄în] gibi ki أَمِيرٌ [emîr] veznindedir. Ve
شَأْسٌ [Şe΄s] Ḣayber ile Medîne beyninde bir tarîkin ismidir. Ve Şe΄s b. Nehâr, Benu’l-ʹAbîd kabîlesinden bir şâʹirdir ki Mumezzaḵ ile mülakkabdır, ʹAlḵama b. ʹAbede nâm şâʹirin birâderidir.
اَلشَّأَسُ [eş-şe΄es] (fethateynle) Yer berk olup galîz olmak; yukâlu: شَئِسَ مَكَانُنَا إِذَا صَلُبَ وَغَلُظَ
اَلشَّأْسُ [eş-şe΄s] (şîn’in fethi ve hemzenin sükûnuyla) Berk yer; yukâlu: مَكَانٌ شَأْسٌ Ve bu شَأْزٌ [şe΄z] gibidir veznen ve maʹnen.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı