اَلشَّجَاعَةُ [eş-şecâʹat] (şîn’in fethiyle) Kalb muhârebe vaktinde kavî olmaktır; yukâlu: شَجُعَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ
اَلشُّجَاعَةُ [eş-şucâʹat] (şîn’in zammı ile) Bahâdır ʹavret; yukâlu: إِمْرَأَةٌ شُجَاعَةٌ Ve Ebû Zeyd eyitti: Kilâbiyyîn kabîlesinden işittim ki رَجُلٌ شُجَاعٌ derlerdi ve شَجَاعَةٌ [şecâʹat]le ʹavreti sıfatlamazlardı.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı