اَلشَّفْزُ [eş-şefz] (şîn’in fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir adama ayağın göğsüyle tepme vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَفَزَهُ شَفْزًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَفَسَهُ بِصَدْرِ قَدَمِهِ
eş-Şaġrâ
eş-şaġzebiyy
eş-şiġġîr
eş-şaġfer
eş-şaġl
eş-şeġim
eş-Şuġnub
eş-şuġnet
eş-şuġv
eş-şeġîzet
eş-şefâ΄iʹ
eş-şufâriyyet
eş-şefâşif
eş-şefteret
eş-şeftenet
eş-şefz
eş-şefşelîḵ
eş-şefeḵat
eş-şefellaʹ
eş-şefin
eş-şefenter
eş-şefenteriyy
eş-şefevân
eş-şefîḵ
eş-Şefîḵat
eş-şiḵâb
eş-şuḵâḩ
eş-şeḵâḩat
eş-şuḵârâ
eş-şeḵâḵul
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
