Kamus-ı Muhit - العشو maddesi

اَلْعِشْوُ [el-ʹişv] (ʹayn’ın kesriyle) Şol çanağa denir ki koyun ve keçi makûlesinin otlaktan dönüşlerinde yâhûd sonraca ona sağıp içerler.

اَلْعَشْوُ [el-ʹaşv] (حَشْوٌ [ḩaşv] vezninde) ve

اَلْعُشُوُّ [el-ʹuşuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Iraktan gördüğü âteşe yâ çerâga istiḋâ΄e kasdıyla teveccüh eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: عَشَا النَّارَ وَإِلَيْهِ يَعْشُو عَشْوًا وَعُشُوًّا أَيْ رَآهَا لَيْلًا مِنْ بَعْدٍ فَقَصَدَهَا مُسْتَضِيئًا Ve

عَشْوٌ [ʹaşv] ve

عَشْيٌ [ʹaşy] (ʹayn’ların fethi ve şîn’lerin sükûnuyla) Bir adama akşam yemeği yedirmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَشَاهُ يَعْشُوهُ عَشْوًا وَيَعْشِيهِ عَشْيًا إِذَا أَطْعَمَهُ الْعَشَاءَ ve

عَشْوٌ [ʹaşv] Hayvânı gece otarmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَشَا الْإِبِلَ عَشْوًا إِذَا رَعَاهَا لَيْلًا Ve gözü dumanlı adamın tuttuğu gibi tutmak ve o gûne ʹamel ve hareket etmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَشَا الرَّجُلُ إِذَا فَعَلَ فِعْلَ الْأَعْشَى

Vankulu Lugatı - العشو maddesi

اَلْعَشْوُ [el-ʹaşv] (ʹayn’ın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Gece ile kasd etmek; tekûlu: عَشَوْتُهُ إِذَا قَصَدْتَهُ لَيْلًا Ve asl budur, baʹdehu her nesneye kasd eden kimseye اَلْعَاشِي[el-ʹâşî] dediler. Ve

عَشْوَةٌ [ʹaşvet] Basar-ı zaʹîfle bir âteşe istidlâl etmeğe dahi derler; tekûlu: عَشَوْتُ إِلَى النَّارِ أَعْشُو إِلَيْهَا عَشْوًا إِذَا اسْتَدْلَلْتَ عَلَيْهَا بِبَصَرٍ ضَعِيفٍ Ve

عَشْوٌ [ʹaşv] Bir nesneden dönüp gayrı nesneye teveccüh etmeğe dahi derler; tekûlu: عَشَوْتُهُ عَنْهُ إِذَا صَدَرْتَ عَنْهُ إِلَى غَيْرِهِ Minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ﴾ (الزخرف، 36) Ve تَقْيِيضٌ [taḵyîḋ] takdîre derler. Ve

عَشْوٌ [ʹaşv] Akşam taʹâmını yedirmeğe dahi derler; tekûlu: عَشَوْتُهُ فَتَعَشَّى إِذَا أَطْعَمْتَهُ عَشَاءً