Kamus-ı Muhit - الغور maddesi

اَلْغِوَرُ [el-ġiver] (عِنَبٌ [ʹineb] vezninde) Diyet maʹnâsınadır ki dem mukâbilinde edâ olunur; yukâlu: أَعْطَى غِوَرَهُ أَيْ دِيَتَهُ

اَلْغَوْرُ [el-ġavr] (جَوْرٌ [cevr] vezninde) Bir nesnenin dibine denir, قَعْرٌ [ḵaʹr] maʹnâsına, Fârisîde bün derler; yukâlu: بَحْرٌ لاَ يُدْرَكُ غَوْرُهُ أَيْ قَعْرُهُ Ve

غَوْرٌ [Ġavr] Tihâme ile Necd beynini hadd-i fâsıl olan Žâtu ʹIrḵ nâm mahalden bahre kadar arza ıtlâk olunur ki hâlen غَوْرُ تِهَامَةَ [Ġavru Tihâme] taʹbîr olunur. Ve mutlakan Tihâme’den garb tarafına doğru iniş ve engebe olan arza ıtlâk olunur. Ve Ḵuds ile Ḩavrân beyninde bir alçak ve münhafiz mevziʹin ismidir ki iki fersah ʹarz ve üç merhale mesâfe tûlü müştemildir. Ve Benû Suleym diyârında bir mevziʹ adıdır. Ve Benu’l-ʹAdeviyye yurdunda bir su adıdır. Ve

غَوْرٌ [ġavr] ve

غُؤُورٌ [ġu΄ûr] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Masdar olur, Ġavr dedikleri arz-ı mezkûreye gelmek maʹnâsına; yukâlu: غَارَ الرَّجُلُ يَغُورُ غَوْرًا وَغُؤُورًا إِذَا أَتَى الْغَوْرَ Ve

غُؤُورٌ [ġu΄ûr] ve

غِيَارٌ [ġiyâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir nesne içre duhûl eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَارَ فِي الشَّيْءِ غَوْرًا وَغُؤُورًا وَغِيَارًا إِذَا دَخَلَ فِيهِ Ve

غَوْرٌ [ġavr] Su yere batmak maʹnâsınadır ki soğuşmak taʹbîr olunur; yukâlu: غَارَ الْمَاءُ إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ أَيْ سَفَلَ فِيهَا Ve yere batmış suya da غَوْرٌ [ġavr] ıtlâk olunur; tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: مَاءٌ غَوْرٌ أَيْ غَائِرٌ Ve dağlarda mağara taʹbîr olunan kesmelik yere denir, كَهْفٌ [kehf] gibi. Ve

غِيَارٌ [ġiyâr] ve

غُؤُورٌ [ġu΄ûr] Güneş gurûb eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَارَتِ الشَّمْسُ غِيَارًا وَغُؤُورًا إِذَا غَرَبَتْ Ve

غِيَارٌ [ġiyâr] Hısb ve rehâ ve hayr ve menfaʹate nâ΄il kılmak maʹnâsınadır; غَارَةٌ [ġâret] ve غِوَارٌ [ġivâr]dan me΄hûzdur; yukâlu: غَارَهُمُ اللهُ تَعَالَى بِخَيْرٍ يَغُورُهُمْ وَيَغِيرُهُمْ غِيَارًا أَيْ أَصَابَهُمْ بِخِصْبٍ وَمَطَرٍ وَنَفَّعَهُمْ بِخَيْرٍ وَرِزْقٍ [Ve] غِيَارٌ [ġiyâr]ın aslı غِوَارٌ [ġivâr]dır, kesre için vâv yâ’ya mübeddel oldu. Ve havânın ıssılığı ziyâde ve müştedd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَارَ النَّهَارُ إِذَا اشْتَدَّ حَرُّهُ Ve maʹâş ve zindegânî zımnında meded ve ʹinâyet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَارَ لَهُمُ اللهُ وَغَارَهُمْ أَيْ أَعَانَهُمْ بِمَيْرٍ وَرِزْقٍ ve yekûlûne: أَللَّهُمَّ غِرْنَا بِكَسْرِ الْغَيْنِ وَفَتْحِهَا مِنْ يَغُورُ وَيَغِيرُ أَيْ أَغِثْنَا بِهِ Ve

غَوْرٌ [ġavr] Nısf-ı nehâr vaktinde uyumak maʹnâsınadır; yukâlu: غَارَ الرَّجُلُ إِذَا نَامَ فِي نِصْفِ النَّهَارِ

Vankulu Lugatı - الغور maddesi

اَلْغَوْرُ [el-ġavr] (ġayn’ın fethiyle ve vâv’ın sükûnuyla) Her nesnenin dibine derler, قَعْرٌ [ḵaʹr] maʹnâsına; yukâlu: فُلَانٌ بَعِيدُ الْغَوْرِ Ve

غَوْرٌ [ġavr] Düz yere dahi derler, arz-ı mutme΄inne maʹnâsına. Ve

غَوْرٌ [Ġavr] Tihâme’ye ve Yemen’e karîb olan yerlere derler. Ve

غَوْرٌ [ġavr] Yere batan suya da derler; yukâlu: مَاءٌ غَوْرٌ Masdarla sıfatlandı,دِرْهَمٌ ضَرْبٌ ve مَاءٌ سَكْبٌ ve أُذُنٌ حَشْرٌ dedikleri gibi. Ve سَكْبٌ [sekb] sîn-i mühmele ile dökülmüş demektir, nitekim حَشْرٌ [ḩaşr] ḩâ-i mühmele ve şîn-i muʹceme ile latîf ve mevzûn demektir. Ve

غَوْرٌ [ġavr] Diyet vermek maʹnâsına da gelir; yukâlu: غَارَنِي الرَّجُل يَغُورُنِي إِذَا وَدَاكَ مِنَ الدِّيَةِ ve يَغِيرُنِي dahi lügattır. Ve suvarmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: غَارَهُمُ اللهُ بِمَطَرٍ يَغِيرُهُمْ وَيَغُورُهُمْ أَيْ سَقَاهُمْ وَيُقَالُ اللَّهُمَّ غُرْنَا مِنْكَ بِخَيْرٍ وَغِرْنَا Ve Ferrâ eyitti: غَارَ الْغَيْثُ الْأَرْضَ يَغِيرُهَا derler, سَقَاهَا maʹnâsına. Ve غَارَنَا بِخَيْرٍ derler,أَعْطَانَا خَيْرًا maʹnâsına. Ve

غَوْرٌ [ġavr] Gündüz ıssı olmağa da derler; yukâlu: غَارَ النَّهَارُ أَيِ اشْتَدَّ حَرُّهُ Ve nefʹ vermeğe de derler; yukâlu: اَللَّهُمَّ غُرْنَا مِنْكَ بِخَيْرٍ أَيْ أَغِثْنَا بِهِ ve يَغِيرُ dahi lügattır. Ve

غَوْرٌ [ġavr] Bir nesnenin nihâyetine ermeğe dahi derler; yukâlu: غَارَ يَغُورُ غَوْرًا أَيْ أَتَى الْغَوْرَ وَلَا يُقَالُ أَغَارَ Ve

غَوْرٌ [ġavr] Su yere dalmağa dahi derler; yukâlu: غَارَ الْمَاءُ غَوْرًا أَيْ سَفَلَ فِي الْأَرْضِ Ve

غَوْرٌ [ġavr] Göz çukur olmağa da derler; yukâlu: غَارَتْ عَيْنُهُ تَغُورُ غَوْرًا Ve gün dolunmağa da derler; yukâlu: غَارَتِ الشَّمْسُ تَغُورُ غَوْرًا