Kamus-ı Muhit - القعد maddesi

اَلْقَعَدُ [el-ḵaʹad] (fethateynle) Ḣavâric’e denir. İmâm ʹAlî kerremallâhu vechehu hazretlerine nusretten kuʹûd ettiklerine mebnî ıtlâk olundu. Ve o tâ΄ifenin re΄y ve mezheblerine ittibâʹ edene قَعَدِيٌّ [Ḵaʹadiyy] denir. Esâs’ta قَعَدٌ [Ḵaʹad] Ḣavâric’den bir tâ΄ife olmak üzere mersûmdur ki İmâm ʹAlî’ye ne nusret ettiler ve ne muhârebe ettiler. Ve

قَعَدٌ [ḵaʹad] Defter ve dîvân-ı selâtîn ü ümerâda ism ve resmleri olmayan yaʹnî ʹulûfe-hâr ve muvazzaf olmayan cemâʹate ıtlâk olunur ki sipâh ve ʹaskerî zümresinden hâric olanlardır; yukâlu: قَوْمٌ قَعَدٌ أَيْ لاَ دِيوَانَ لَهُمْ Ve harb ve kıtâle ve gazâ ve cihâda gitmeyen oturak zümresine ıtlâk olunur; yukâlu: قَوْمٌ قَعَدٌ أَيْ لاَ يَمْضُونَ إِلَى الْقِتَالِ Bunlarda قَعَدٌ [ḵaʹad] قَاعِدٌ [ḵâʹid]in cemʹidir, خَدَمٌ [ḣadem] ve خَادِمٌ [ḣâdim] gibi. Ve

قَعَدٌ [ḵaʹad] Müfred olur, insanın necis ve kâzûresine ıtlâk olunur. Ve devenin bilek kemiklerinde süstlük ve gevşeklik olmağa denir; yukâlu: فِي وَظِيفِ الْبَعِيرِ قَعَدٌ أَيِ اسْتِرْخَاءٌ

Vankulu Lugatı - القعد maddesi

اَلْقِعْدُ [el-ḵiʹd] (ḵâf’ın kesri ve ʹayn’ın sükûnuyla) قَعِيدٌ [ḵaʹîd] maʹnâsınadır kasem olmakta; yukâlu: “لَا آتِيكَ قِعْدَكَ” وَ”لَا آتِيكَ قِعْدَكَ اللهِ” مِثْلُ مَا مَرَّ

اَلْقَعَدُ [el-Ḵaʹad] (fethateynle) Cemʹidir, Ḣavâricden mahsûs tâ΄ifeler maʹnâsına. Baʹzılar eyitti, قَعَدٌ [ḵaʹad] şol kimselerdir ki onların defteri olmaya, yaʹnî pâdişâhtan vazîfeleri olmaya. Ve

قَعَدٌ [ḵaʹad] devenin bukağılığında süstlük olmaktır.