اَللُّؤَمَةُ [el-lu΄emet] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) Şol kimseye denir ki kendisi halka ikrâm ve ihsândan bî-behre olmakla sâ΄irin lutf ve ihsânını istibʹâd vechiyle hikâye eder ola; yukâlu: رَجُلٌ لُؤَمَةٌ إِذَا كَانَ يَحْكِى مَا يَصْنَعُ غَيْرُهُ يَعْنِي أَنَّهُ لَئِيمٌ لَا يُعْطِي وَيَحْكِى مُسْتَبْعِدًا صَنِيعَةَ الْكَرِيمِ Ve
لُؤَمَةٌ [lu΄emet] Çiftçilerin bi’l-cümle yat ve yarağına denir, saban ve demiri ve sâ΄iri gibi. Ve şol metâʹ-ı nefîse denir ki pek hûb ve fâhir olmakla gayra ne bahş ve ne iʹâre olunur ola; yukâlu: مَتَاعٌ لُؤَمَةٌ أَيْ يُبْخَلُ بِهِ لِحُسْنِهِ
اَللُّؤْمَةُ [el-lu΄met] (lâm’ın zammı ve hemzenin fethiyle) Çiftçi kullandığı çift âleti. Ve her nesne ki o hûb ve muʹteber olduğuna binâ΄en ʹâriyyet verilmeye, metâʹ-ı beytten ve gayrı nesneden.
اَللُّؤَمَةُ [el-lu΄emet] (lâm’ın zammı ve hemzenin fethiyle) Şol kimsedir ki halkı o kınar, هُزْأَةٌ [huz΄et] ile هُزَأَةٌ [huze΄et] gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı