Kamus-ı Muhit - المرق maddesi

اَلْمُرْقُ [el-murḵ] (mîm’in zammıyla) Tüyleri kavlamış kurtlara denir; أَمْرَقُ [emraḵ] müfredidir; yukâlu: ذِئْبٌ أَمْرَقُ وَذِئَابٌ مُرْقٌ أَيْ أَمْعَطُ

اَلْمِرْقُ [el-mirḵ] (mîm’in kesriyle) Sepiye vurulmuş derinin kokmuş tüyüne denir; yukâlu: أَنْتَنُ مِنَ الْمِرْقِ أَيِ الصُّوفِ الْمُنْتِنِ

اَلْمُرِقُّ [el-muriḵḵ] (ism-i fâʹil bünyesiyle) Tırnağı yufka ata denir; yukâlu: فَرَسٌ مُرِقٌّ أَيْ رَقِيقُ الْحَافِرِ

اَلْمَرْقُ [el-merḵ] (فَرْقٌ [farḵ] vezninde) ʹAcele ile dürtmek ve sançmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَرَقَهُ بِالرُّمْحِ مَرْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا طَعَنَهُ بِهِ بِالْعَجَلَةِ Ve tencerede çorbayı yâ et suyunu çok eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: مَرَقَ الرَّجُلُ إِذَا أَكْثَرَ مَرَقَ الْقِدْرِ Ve sepiye vurulmuş derinin tüyünü yolmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَرَقَ الْجِلْدَ إِذَا نَتَفَ صُوفَهُ مَعْطُونًا Ve

مَرْقٌ [merḵ] Cevârî ve esâfil makûlesinin yaʹnî mûsikîden bî-haber eşhâs-ı rezelenin beste ve şarkı gibi tarab ve tegannî eylemesine denir; hâlen bu diyârlarda ayıcı ve maymuncu çingenelerin ve mahalle bekçilerinin ve Bulgurlu ʹarabacılarının türküleri ve maʹnîleri gibi. Şârihin beyânına göre bunda ismdir, fiʹli تَمْرِيقٌ [temrîḵ]tir, tekûlu: سَمِعْتُ الْمَرْقَ وَهُوَ غِنَاءُ الْإِمَاءِ وَالسَّفِلَةِ Ve dibâgat için sepiye vurulmakla müteʹaffin olmuş deriye denir; yukâlu: “أَنْتَنُ مِنَ الْمَرَقِ” أَيِ الْإِهَابِ الْمُنْتِنِ ve tekûlu’l-ʹArab: فُلَانٌ أَصَابَهُ ذَلِكَ فِي مَرْقِكَ أَيْ مِنْ جَرَّاكَ وَفِي جُرْمِكَ يَعْنِي مِنْ أَجْلِكَ Ve burada فِي [fî] مِنْ [min] maʹnâsına olmakla “Filân kimseye filân iş senden ötürü ve senin cürmünden nâşî isâbet eyledi” demek olur, إِهَابٌ مُنْتِنٌ maʹnâsından yâhûd şârihin beyânına göre مَرْقٌ [merḵ] hurmâ ağacına mahsûs bir âfete dahi denmekle ondan me΄hûzdur.

Vankulu Lugatı - المرق maddesi

اَلْمَرَقُ [el-meraḵ] (fethateynle) Şorbâ ki taʹâm kısmındandır.

اَلْمَرْقُ [el-merḵ] (mîm’in fethi ve râ’nın sükûnuyla) Çömleğe şorbâyı çok komak.