اَلْمُقَتَّلُ [el-muḵattel] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) Eşmiş yortmuş, tecârib ile ahvâl-i kevniyyeye vâkıf ve âgâh olmuş adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ مُقَتَّلٌ أَيْ مُجَرَّبٌ لِلْأُمُورِ Ve şol bîçâre gönüle vasf olur ki ʹaşk ve muhabbet sadmesi onu makhûr ve müzellel eylemiş ola; yukâlu: قَلْبٌ مُقَتَّلٌ أَيْ مُذَلَّلٌ قَتَلَهُ الْحُبُّ وَالْعِشْقُ
اَلْمَقْتَلُ [el-maḵtel] (mîm’in ve tâ’nın fethiyle) Vâhidi; ve yukâlu: “مَقْتَلُ الرَّجُلِ بَيْنَ فَكَّيْهِ” Yaʹnî kişinin helâki iki çenesi arasında, dilin zabt etmemedendir.
اَلْمُقَتَّلُ [el-muḵattel] (mîm’in zammı ve tâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Tecribe olunan kimse; yukâlu: رَجُلٌ مُقَتَّلٌ أَيْ مُجَرَّبٌ Ve
مُقَتَّلٌ [muḵattel] Şol kalbe dahi derler ki ʹışk onu zelîl etmiş ola; yukâlu: قَلْبٌ مُقَتَّلٌ أَيْ مُذَلَّلٌ قَتَلَهُ الْعِشْقُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı