اَلْمَلَمُ [el-melem] (fethateynle) Le΄îm ve deniyyü’n-nefs adama denir; yukâlu: هُوَ مَلَمٌ أَيْ لَئِيمٌ
اَلْمُلِمُّ [el-mulimm] (ism-i fâʹil bünyesiyle) Bülûga yaklaşmış oğlana denir; yukâlu: غُلَامٌ مُلِمٌّ إِذَا قَارَبَ الْبُلُوغَ
اَلْمِلَمُّ [el-milemm] (mîm’in kesriyle) مِجَنٌّ [micenn] vezninde) Şol hânedâna denir ki dâ΄imâ kavmini yâhûd ʹaşîret ve akribâsını başına cemʹ edip ikrâm ve ihsân eder ola; yukâlu: رَجُلٌ مِلَمٌّ إِذَا كَانَ يَجْمَعُ الْقَوْمَ أَوْ عَشِيرَتَهُ وَيَعُمُّهُمْ بِمَعْرُوفِهِ Ve şey΄-i şedîde denir; yukâlu: شَيْءٌ مِلَمٌّ أَيْ شَدِيدٌ
اَلَمْلَمُ [Elemlem] (hemzenin ve lâm’ların fethiyle) Bi-maʹnâhu, lügatun fîhi.
اَلْمُلِمُّ [el-mulimm] (mîm’in zammı ve lâm’ın kesri ile) Şol oğlandır ki bülûga karîb ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı