بَنْ [ben] (bâ’nın fethi ve nûn-ı muhaffefenin sükûnuyla) بَلْ kelimesinde lügattir ki idrâb içindir.
اَلْبُنُّ [el-bunn] (bâ’nın zammıyla) Bir nesnedir ki مُرِّيٌّ [murriyy] dedikleri turşu gibi taʹâm yedirmek için ittihâz olunur ki murâd bir türlü salata yâhûd turşu olacaktır. Şârih der ki Ḩekîm Dâvûd’un beyânına göre بُنٌّ [bunn] Yemen diyârına mahsûs bir şecerin semeridir, bunduk mikdârı dâneleri olur, kabuğu soyuldukta yarısından iki pâre olur; tecfîf-i rutûbât ve suʹâl ve balgamı ve nezelâtı izâle ve feth-i südde için mücerrebdir; hâlen kahve ağacı dedikleridir ki semerine kahve ıtlâk olunur, zuhûru karîbü’l-ʹahd olmakla mü΄ellifin ʹasrında müteʹaref değil idi. Ve hâlen ʹArabistân’da dövülmüş kahveye بُنٌّ [bunn] ıtlâk ederler. Evâ΄ilde ehl-i Yemen onun yaprağından ve dânelerinden turşu ve salata makûlesi yaparlar idi. Mütercim der ki Kâtib Çelebi merhûm Cihânnümâ’da tafsîlen zikr eylemiştir. Ve
بُنٌّ [Bunn] Esâmîdendir: Ebu’l-Ḵâsim b. el-Bunn ve Aḩmed b. ʹAlî el-Bunn muhaddislerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı