خَظَابَظَا [ḣażâ beżâ] (ḣâ’nın ve bâ’nın fethi ve eliflerin kasrıyla) İki kelimedir ki müctemiʹu’l-lahm maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: لَحْمُهُ خَظَا بَظَا أَيْ مُكْتَنِزٌ مُجْتَمِعٌ
Ḣuşâf
Ḣuşâveret
Ḣaşebât
Ḣaşebet
Ḣuşnâm
Ḣaṡafâ
Ḣuṡaylet
Ḣuḋâb
Ḣuḋâr
Ḣaḋûrâ΄
Ḣaṯâfi
Ḣuṯarniyet
Ḣaṯmetu’l-Enṡâr
Ḣuṯayr
Ḣuṯaym
ḣażâ beżâ
ḣaf
Ḣaffân
Ḣufteyân
Ḣafadân
ḣuḵ ḣuḵ
Ḣullâr
Ḣallâs
Ḣalic
Ḣalṡ
Ḣulef
Ḣuleys
Ḣulayṡ
Ḣuleyʹ
Ḣuleyf
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
