Kamus-ı Muhit - رباب maddesi

رُبَابٌ [Rubâb] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) Bir mevziʹdir.

اَلرَّبَابُ [er-rebâb] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Beyâz buluta denir, سَحَابٌ أَبْيَضُ [seḩâb ebyaḋ] maʹnâsına. Vâhidi رَبَابَةٌ [rebâbet]tir hâ’yla. Ve

رَبَابٌ [Rebâb] Mekke-i mükerreme’de bir mevziʹdir. Ve Medîne-i münevvere ile Feyd beyninde bir dağdır. Ve muhaddisînden bir zât ismidir. Ve kemânçe taʹbîr olunan sâza denir. Nisbetinde رَبَابِيٌّ [rebâbiyy] denir, Memdûd b. ʹAbdullâh el-Vâsiṯî er-Rebâbî kemânçe çalmakta pek mâhir olmakla ona nisbet olunmuştur. O bâbda mezbûr darb-ı mesel olmuştur.

اَلرِّبَابُ [er-ribâb] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ʹAhd ü peymân maʹnâsınadır ki zikr olundu. Ve رِبَّةٌ [ribbet] kelimesinden cemʹ olur ki onar bin onar bin cemâʹatlere ıtlâk olunur. Şârih muʹâhidîne tahsîs eylemiştir. Mü΄ellifin burada وَجَمْعُ رَبَّةٍ kavli اَلْعُشُورُ lafzını ʹatf-ı tefsîrdir. Ve cemâʹat-i kesîreye denir. Ve ashâb ve yârâna denir. Ve

رِبَابٌ [Ribâb] Ḋabbe kabîlesi cemâʹatine ıtlâk olunur ki bir mâdde zımnında cümlesi hem-dest-i ittihâd olmak için resm-i iʹrâb üzere ellerini رُبٌّ [rubb]e batırıp ʹakd-i ʹahd ü peymân eylediler.

Vankulu Lugatı - رباب maddesi

اَلرِّبَابُ [er-ribâb] (râ’nın kesriyle) Masdardır, vilâdet zamânı karîb olmak maʹnâsına; yukâlu: شَاةٌ رُبَّى أَيْ بَيِّنَةُ الرِّبَابِ وَأَعْنُزٌ رِبَابٌ Ve أَعْنُزٌ [aʹnuz] عَنْزٌ [ʹanz]ın cemʹidir feth-i ʹayn ve sükûn-ı nûn’la, keçi maʹnâsına. Baʹzılar eyitti: رُبَّى [rubbâ] keçiye mahsûstur. Baʹzılar eyitti: Koyuna ve keçiye mütenâveldir. Ve gâh olur ki devede dahi istiʹmâl olunur. Ve

رِبَابٌ [Ribâb] Beş kabîledir ki bir yere cemʹ olup bir kabîle gibi oldular ki onlar Ḋabbe ve Ševr ve ʹUkl ve Teym ve ʹAdiy’dir. Ve bununla tesmiye olunmalarına vech budur ki onlar ellerin رُبٌّ [rubb]a batırıp رُبٌّ [rubb] üzerine and içiştiler. Ve nisbetlerinde رُبِّيٌّ [Rubbiyy] derler, zîrâ bunların vâhidi رُبَّةٌ [rubbet]tir ve nisbetinde cemʹ vâhide redd olunur, meger ki ʹalem ola; أَنْصَارِيٌّ [enṡâriyy] gibi. Ve رِبَابٌ [ribâb] رُبٌّ [rubb]un dahi cemʹi gelir, tılâlar maʹnâsına, ʹalâ-mâ-se-yecî΄u.