Kamus-ı Muhit - سكر maddesi

سُكَرُ [Suker] (زُفَرُ [zufer] vezninde) Mıṡır’da iki merhale mesâfede bir mevziʹ adıdır.

اَلسَّكَرُ [es-seker] (fethateynle) Masdardır ki zikr olundu. Ve ism olur ki şarâbâ ıtlâk olunur; yukâlu: شَرِبَ سَكَرًا أَيْ خَمْرًا Ve hâssaten hurmâdan ve كَشُوثٌ [keşûšamp;] yaʹnî bâg sarmaşığı dedikleri nebâttan ittihâz eyledikleri nebîze ıtlâk olunur. Ve mutlakan müskir olan şey΄e ıtlâk olunur. Ve muharrem olan semereye denir. Şârih der ki murâd muharrem olan hâsıl-ı semerâttır ki rızk-ı hasen mukâbilidir ve o helâl olan hâsıl-ı semerâttır. İntehâ. Ve

سَكَرٌ [seker] Sirkeye ıtlâk olunur, خَلٌّ [ḣall] maʹnâsına. Ve taʹâma ıtlâk olunur. Ve masdar olur, dolmak maʹnâsına ki mecâzdır; yukâlu: سَكِرَ الْحَوْضُ سَكَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ Ve darılmak ve hışm ve kîn eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: سَكِرَ عَلَيْهِ إِذَا غَضِبَ وَغَاظَ

اَلسَّكْرُ [es-sekr] (sîn’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Sarhoş olmak maʹnâsınadır ki zikr olundu. Ve doldurmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَرَ الْإِنَاءَ سَكْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا مَلَأَهُ Ve

سَكْرٌ [sekr] Ahrâr-ı bukûldan yaʹnî pişmeksizin ekl olur olan aʹşâbdan bir nevʹ sebze adıdır. Ve

سَكْرٌ [sekr] Nehrin ve cedvelin önünü bend eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَرَ النَّهْرَ سَكْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا سَدَّهُ

اَلسُّكَّرُ [es-sukker] (sîn’in zammı ve kâf-ı müşeddedenin fethiyle) Maʹrûftur ki şeker-i Fârisî muʹarrebidir, lisânımızda dahi şeker taʹbîr olunur. Müfredi سُكَّرَةٌ [sukkeret]tir ki ahass olacaktır, bir pâresine ıtlâk olunur. Ve

سُكَّرٌ [sukker] Bir nevʹ tâze hurmâya ıtlâk olunur ki be-gâyet hoş ve lezîz olur. Ve bir gûne üzüm ismidir ki ona baʹzen مَرَقٌ [meraḵ] dedikleri ʹârıza ki mezruʹâta da ʹârız olur, isâbet eylemekle dâneleri dağılır. Envâʹının nâzük ve atyebidir.