اَلْأُشَّجُ [el-uşşec] (şîn-i muʹceme-i müşeddedenin fethiyle زُمَّجٌ [zummec] vezninde) Kündüre, yani ak günlüğe şebîh bir dârû ismidir, Türkîde çadır uşağı dedikleri zamk olacaktır; ûşe-i Fârisî muʹarrebidir.
اَلْأَشَجُّ [el-eşecc] (hemzenin ve şîn’in fethiyle) Cebhesi yarılmış kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ أَشَجُّ أَيْ بَيِّنُ الشَّجَجِ فِي جَبِينِهِ أَثَرُ الشَّجَّةِ Ve bu, cebhesi yarılmışa mahsûstur. Muḵaddimetü’l-Edeb’de bu mâdde bâb-ı râbiʹden dahi masûg olduğu musarrahtır. Mü΄ellif gerçi ondan sükût edip lâkin أَشَجُّ [eşecc] tefsîrinde بَيِّنُ الشَّجَجِ ʹunvânıyla telmîh eylemiştir, lâkin bu ʹunvân ekserî masûg olmayana işârettir, niteki şerh-i dîbâcede işʹâr olundu. Ve أَشَجُّ [eşecc] kelimesinin dahi muktezâsı bâb-ı râbiʹden mutasarrıf olmaktır. Pes شَجَجٌ [şecec] bir adamın başı yarılmak maʹnâsına olur.
اَلْأَشَجُّ [el-eşecc] (fethateynle) Başının cirâhatı zâhir olan kimse ve bu şol kimsedir ki başının cirâhatı alnında ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı