اَلْأُشَّقُ [el-uşşaḵ] (şîn-i muʹceme ile سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Ve bunda وُشَّقٌ [vuşşaḵ] ve أُشَّجٌ [uşşec] dahi derler, hıyâr şeklinde bir nebâtın zamkıdır ki çadır uşağı taʹbîr ederler. Bunu baʹzılar طُرْثُوثٌ [ṯuršamp;ûšamp;] zamkı zann etmeleriyle galat eylediler. Ve samg-ı mezbûr müleyyin ve müdirr ve müsahhin ve ʹırku’n-nesâ ve sâ΄ir vecaʹ-ı mefâsıl ve kalçalarda olan evcâʹ için bir miskâle kadar şürbü tiryâk-ı ekber hükmündedir.
اَلْأَشَقُّ [el-Eşaḵḵ] (hemzenin ve şîn’in fethiyle) Bir mevziʹ adıdır. Ve şol ata ıtlâk olunur ki seğirtirken gâh sağ yanına ve gâh sol yanına meyelân eder ola, ʹalâ-kavlin satanı ve koltuk içleri baʹîd yaʹnî açık ve meydânlı ola; yukâlu: فَرَسٌ أَشَقُّ وَهُوَ مَا يَشْتَقُّ فِي عَدْوِهِ يَمِينًا وَشِمَالاً أَوِ الْبَعِيدُ مَا بَيْنَ الْفُرُوجِ Ve uzun ve gerimli şey΄e ıtlâk olunur; yukâlu: شَيْءٌ أَشَقُّ أَيْ طَوِيلٌ
اَلْأَشَقُّ [el-eşaḵḵ] (hemzenin ve şîn’in fethiyle) Uzun olan at; yukâlu: فَرَسٌ أَشَقُّ أَيْ طَوِيلٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı