اَلْإِفْتِتَانُ [el-iftitân] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Bir adamı fitneye uğratmak ve fitneye uğramak maʹnâlarına müteʹaddî ve lâzım olur; yukâlu: إِفْتَتَنَ فُلَانًا إِذَا أَوْقَعَهُ فِي الْفِتْنَةِ وَيُقَالُ افْتَتَنَ فُلَانٌ إِذَا وَقَعَ فِي الْفِتْنَةِ
اَلْإِفْتِتَانُ [el-iftitân] (hemzenin ve tâ-i evvelin kesriyle) Bir kimseye âfet erişmek; yukâlu: إِفْتَتَنَ الرَّجُلُ إِذَا أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı