اَلْبَجْلُ [el-becl] (bâ’nın fethiyle) ve
اَلْبُجُولُ [el-bucûl] (وُصُولٌ [vuṡûl] vezninde) Bir adam بَاجِلٌ [bâcil] olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَجِلَ الرَّجُلُ وَبَجَلَ بَجْلًا وَبُجُولًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْأَوَّلِ إِذَا صَارَ بَاجِلًا
اَلْبَجَلُ [el-becel] (fethateynle) Bühtân maʹnâsınadır; ʹalâ-kavlin bâ’nın zammıyla bühtân-ı ʹazîme denir. Ve ʹaceb ve taʹaccüb maʹnâsınadır. Ve Loḵmân b. ʹÂd’ın işbu: “خُذِي مِنِّي أَخِي ذَا الْبَجَلِ” kavlinde يَرْضَى بِخَسِيسِ الْأُمُورِ maʹnâsınadır. Tafsîli budur ki birâderlerinden birisi bir hatuna hitbe eylemekle Loḵmân o hatuna birâder-i merkûmunu zemm ve kadh zımnında kelâm-ı mezburu îrâd eylemiştir. Bunda vâkiʹ بَجَلٌ kelimesi vech-i âtî üzere haseb ve kifâye maʹnâsından me΄hûz olmakla birâderim mezbûr be-gâyet dûn-himmet ve mütenezzil kimse olmakla meʹâlî-i umûra sarf-ı zihn eylemeyip rezâlet-i tabʹı hasebiyle dâ΄imâ umûr-ı hasîseye ragbet ve irtikâb edip bu bana kifâyet eder diye kasr-ı bâʹ-ı himmet eder demektir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı